Мойва запечаная

Сёння мала каго здзівіш надрукаваным рэцэптам. Усе спасылаюцца на тое, што любыя парады можна знайсці ў інтэрнэце, націснуўшы літаральна адну-дзве кнопкі. Аднак самы правераны рэцэпт той, які, як кажуць, зняты з рук. Ды і педагагічным работнікам час ад часу хочацца адысці ад методык-практык і падзяліцца сваімі пазашкольнымі захапленнямі. Самыя актыўныя з’яўляюцца не толькі нашымі чытачамі, але і аўтарамі. Усіх астатніх запрашаем знаёміцца з рэцэптамі чытачоў, а калі ўзнікне жаданне — пісаць нам і дзяліцца сваімі кулінарнымі, і не толькі, сакрэтамі.

Гэта нескладаная ў гатаванні, але вельмі смачная страва. Са снежня да самай вясны мы з задавальненнем ядзім мойву (гэта яе пара — рыбка салодкая, тлустая).

Мойва — вельмі карысная рыба. Мала таго, што яна дыетычная, дык яшчэ змяшчае ў сабе вітаміны, амінакіслоты, насычаныя тлустыя кіслоты Амега-3 і Амега-6, бром, ёд, хром, калій, селен і фосфар. Фосфар, дарэчы, стымулюе мазгавую дзейнасць. Насычаныя тлустыя кіслоты падтрымліваюць работу сэрца, печані, нырак, селязёнкі. Што ж, спачатку выберам рыбу.

Правілы выбару якаснай мойвы

* У свежай мойвы зрэнкі чорныя і выразна бачныя, нават калі яна замарожаная. Калі пад лёдам вачэй не відаць, то, магчыма, рыба нясвежая.

* Свежая мойва мае серабрыста-шэрую афарбоўку, без цёмных плям, брушка заўсёды святлейшае, чым спінная частка.

* Калі гэта ахалоджаная, а не замарожаная мойва, варта звяр­нуць увагу на хвост. Ён не павінен адсутні­чаць ці быць закарэлым.

* Калі ў замарожаным брыкеце ёсць пашкоджаная рыба ці яе рэшткі, гэта можа азначаць, што тэхналогія захоўвання была парушана, рыбу размарожвалі некалькі разоў.

Вы да гэтага часу смажыце мойву на патэльнi?

Такі спосаб гатавання даўно ўстарэў.  Цяпер мойву запякаюць у духоўцы. Запечаная рыба нашмат больш карысная і зусім не саступае смажанай у смакавых якасцях. А гатаваць яе адно задавальненне! Ніякіх пырскаў і паху смажанага алею па кватэры.

Запечаная мойва ўяўляе сабой апетытную, хуткую і хрусткую закуску. Такіх рыбак можна з’есці незлічонае мноства, бо гэты працэс вельмі зацягвае.

Па добрай традыцыі некалькі хітрыкаў ад Анатольеўны:

* Муку трэба насыпаць у пакет, затым пакласці туды рыбу, добра патрэсці — і вось рыбка ў паніроўцы! Ні бруднага посуду, ні брудных рук!

* Мойву на паперу трэба выклад­ваць, як шпроты — “галава-хвост”.

* Важна, каб пергамент быў белага колеру — да карычневага рыбка прыстане.

* Мойву не варта доўга трымаць у духоўцы,  ёсць верагоднасць, што рыба атрымаецца сухой.

* Непрыемны пах пры гатаванні можа сведчыць пра тое, што мойва была некалькі разоў размарожана і замарожана. Свежая мойва добрай якасці ніякага непрыемнага паху не стварае.

Для гатавання мойвы, запечанай у духоўцы, спатрэбіцца:

* мойва — 1 кг; мука — 3 ст. л.; алей — 5 ст. л.; соль, перац — на смак; пергаментная папера белага колеру.

Мойву загадзя размарожваю і прамываю пад вадой. Салю, дабаўляю чорны перац, укачваю ў муку. Выкладваю мойву шчыльна на паперу, змазаную алеем. У духоўку, нагрэтую да 180°С, стаўлю бляху з падрыхтаванай мойвай. Запякаю 20 мінут, затым дастаю і змазваю рыбу алеем. Зноў стаўлю запякаць хвілін на 10, пасля чаго рыба гатовая да ўжывання.

Калі няма часу і сіл гатаваць асобна бульбу, рэжу яе тонкімі кружкамі і кладу першым пластом на бляху. Другім пластом — цыбулю кольцамі, а ўжо зверху — мойву. Апырскваю алеем і запякаю пры 150—180°С да гатоўнасці бульбы. Зразумела, кожны пласт пярчу і салю на смак. Мойва пры запяканні вы­дзяляе тлушч і сок, якія марынуюць цыбулю і бульбу. Пры падачы зверху можна апырскаць страву сокам лайма (ён не такі кіслы, як сок лімона).

Карысна ведаць

* Размарожваць мойву лепш у халадзільніку. Магчыма, гэта не самы хуткі спосаб, але ён дазволіць рыбе не страціць форму і захаваць карысныя ўласцівасці.

* Калі брушка рыбы злёгку павялічана, гэта прымета наяўнасці ікры. Распа­знаць такую мойву даволі лёгка па адсутнасці ніжняга плаўніка, які размяшчаецца каля хваста.

* Тым, хто не любіць горычы, варта пачысціць мойву ад вантробаў: менавіта яны ствараюць гэтае непрыемнае адчуванне.

Гатуйце і эксперыментуйце! Смачна есці!

Наталля ЮШКЕВІЧ,
бібліятэкар Пятрэвіцкага дзіцячага сада —сярэдняй школы Навагрудскага раёна.
Фота аўтара.